Estée Strooker was nog geen twintig jaar toen ze het televisieprogramma MasterChef won. Met het prijzengeld opende ze haar eerste restaurant in Arnhem: ’t Amusement. Een saladebar, eetwinkel en Franse tapasbar volgden, net als kookprogramma’s op 24Kitchen, drie kookboeken en ontelbaar veel andere projecten. Estée staat bekend om haar chaotische karakter en expansiedrift, terwijl het verhaal dat ze het liefst vertelt, schittert in eenvoud. De afgelopen jaren stopte ze daarom met al haar andere zaken. Afgelopen maand sloot ze na elf en een half jaar ook de deuren van ’t Amusement.

Laatst deelde Rutger Bregman een fragment op LinkedIn. In het programma Op1 zit de praktisch vegan journalist tegenover Linda Verriet, voorzitter van de Producenten Organisatie Varkenshouderij. Het is een klassiek pingpong-gesprek. Twee compleet andere visies die onmogelijk ooit common ground zullen vinden.

Na het uitzwaaien van de Zwitserse berggeiten belandde ik vorige week op Potager des Bergeries in de Franse Bourgogne. Mijn lift bracht me zo ver als de plaatselijke McDrive, waar ik me na zo’n 30 minuten mensen kijken realiseerde hoeveel het er eigenlijk waren. Denk je nu oud nieuws! dan nodig ik je uit om een keer een half uur lang niks beters te doen te  hebben dan voor je uitstaren op de parkeerplaats van de Mac in een nietig Frans dorp. Dan voel je je opeens heel klein. En de Mac heel groot.

Vorige week waagde ik me aan een avontuur naar een boerderij in Gadenstätt: zo’n pittoresk Zwitsers bergdorp waar de mensen onverstaanbaar Duits spreken en je om de haverklap in een spontaan concert van koebellen belandt.

Op 14 september 2020 dacht ik dat ik het leven doorhad. Ik vond mijn plek in de restaurantkeuken, vond een leuke man en leefde samen met lieve huisgenoten de lockdowns door. Het was rustig. Ik voelde me goed. Dit past, dacht ik. Eindelijk voel ik me thuis.

Eten. We doen het iedere dag om onze lijven te voeden. En toch wordt er steeds minder aandacht geschonken aan wat we precies in onze mond stoppen. Oma’s keuken werd de afgelopen decennia geïnfiltreerd door fabrieksmatig geproduceerde ingrediënten, shakes, en kant- en klaar maaltijden. Hoe sneller, hoe beter. Hoe zoeter, vetter en zouter, hoe verslavender.